“เรารู้สึกว่าเราไม่ดีพอ”
ประโยคนี้แทบจะเป็น insight ร่วมอย่างนึงของคนจำนวนมากในพ.ศ.นี้ ที่รู้สึกว่าตัวเองไม่เก่งพอ ไม่ดีพอ ไม่เห็นมีอะไรน่าภูมิใจ ทั้งๆที่เราก็เห็นว่าเค้าเหล่านั้นก็มีชีวิตที่ดีพอควร บางคนก็อยู่ในจุดที่คนภายนอกมองว่าประสบความสำเร็จด้วยซ้ำ
เคยเป็นมั้ย ที่แค่กดมือถือเข้าไปใน social ก็จะเห็นชีวิตที่ดี(กว่า) ของคนอื่นๆทันที พลันคำถามเหล่านี้ก็วิ่งเข้ามาในหัว ขณะที่นั่งไถหน้า feed ไปเรื่อยๆ “ทำไมเค้าชีวิตดีจัง” “ทำไมเค้าได้แฟนดีเน๊อะ” “ทำไมเค้าทำอะไรก็ดูประสบความสำเร็จไปหมด”
แล้วบางสิ่งบางอย่างก็กำลังบอกกับตัวเองว่า “ชีวิตชั้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย ชั้นเองก็ไม่เห็นมีอะไรดีเลย”
………………………………………………………………………
ทำไมถึงเป็นแบบนั้น?
เราสังเกตสิ่งนี้ได้ชัดเจนขึ้นเวลาผู้เข้าร่วม workshop เดินไปตกช่อง ‘Appreciation’ (ช่องชื่นชม) บนเส้นทางเดินชีวิตใน transformation game ที่มีภาพสัญลักษณ์เป็นคนหน้ายิ้ม ซึ่งตามกฏของเกม เวลาตกลงช่องนี้ผู้เล่นจะต้องพูดถึงคนที่เราอยากจะพูด ‘ชื่นชม’
ทันทีที่บอก ก็มักจะมีคนที่เราอยากชื่นชมผุดขึ้นมาในทันที บางครั้งก็มากกว่าหนึ่ง ทุกคนจะสามารถพูดถึง “ข้อดี”หรือสิ่งที่อยากจะชื่นชม ‘คนอื่น’ ได้อย่างลื่นไหลราวกับสายน้ำ
จากนั้นตามกฏของเกมจะให้ลองกลับมาชื่นชมตัวเองบ้าง
เรามักจะให้ผู้เล่นลองหลับตา เอามือไว้ที่หัวใจ และลองส่ง ‘คำชื่นชม’ ไปถึงหัวใจของตัวเองดู
“เราขอชื่นชมตัวเองที่……… (ความเงียบงันเข้ามาแทนที่และต้องพยายามเค้นหา)”
ดูเหมือนว่าเราจะเห็นสิ่งที่ดีในตัวคนอื่นง่ายดายว่าสิ่งที่เราเห็นในตัวเองมาก ส่วนนึงในวัฒนธรรมของเราอาจจะไม่ได้เอื้อหรือขัดต่อการให้เราชื่นชมตัวเองได้ง่ายขนาดนั้น และออกจะมองว่าการชมตัวเอง เป็นเรื่องของคนที่หลงตัวเองเท่านั้นแหละ
แต่ถ้าเราไม่เคยทบทวนถึงเรื่อง ‘น่าชื่นชม’ ในตัวเองเลย
เราจะรู้สึกถึง ‘ความดีพอ’ นั้นได้ยังงัย?
เมื่อเราคุ้นชินกับการเห็นสนามหญ้าบ้านคนอื่น ‘สวยกว่า’ ของตัวเองเสมอ นานวันเข้าสนามหญ้าของตัวเองก็จะเริ่มแห้งเหี่ยวเพราะเรามัวแต่ไปรดน้ำ บนสนามหญ้าของคนอื่น
ลองรดน้ำสนามหญ้าตัวเองด้วยการ “ชื่นชม” “ขอบคุณ” หรือ “ตบบ่า” ตัวเองดูบ้าง พอเราเห็นสนามหญ้าบ้านคนอื่นที่ดูเขียวอุดมสมบูรณ์ เราจะได้เห็นว่าสนามหญ้าเราก็เขียวไม่แพ้กัน
แล้ววันนี้เราจะเริ่ม “ชื่นชม” อะไรในตัวเองดีหล่ะ?
ขอบคุณทุกประสบการณ์จากผู้เล่นค่ะ